جامعه ایران این روزها محل زیست جمعی است که کمتر کسی از ویژگی‌ها و شرایط آن رضایت دارد. این یک گزاره‌ی علمی و پژوهش‌شده مبتنی بر سنجش سرمایه اجتماعی یا رجوع به سایر نظرسنجی‌ها نیست. این یک احساس یا به تعبیر علمی‌تر نوعی استقرای ناقص از جامعه اطرافیان من است. افراد این جامعه صرف نظر از طبقه اجتماعی و میزان درآمد و ثروت، صرف نظر از بهره‌مندی‌شان از استعدادهای طبیعی و الهی نظیر زیبایی ذهن و صورت و صرف نظر از روابط اجتماعی‌شان که شدت و ضعف دارد همه در عدم رضایت از وضع موجود اشتراک نظر دارند.
